12 kwietnia 2018r. uczniowie klasy 4 pod opieką nauczycieli : Moniki Raniś i Piotra Struzika brali udział w wycieczce do WPN.
Wielkopolski Park Narodowy to jedyne w Polsce "muzeum form polodowcowych". Wielkopolski Park Narodowy zajmuje powierzchnię ponad 7200 ha. Położony jest około 10 km na południe od Poznania. Często bywa nazywany "muzeum form polodowcowych", ponieważ przejście lądolodu odcisnęło się na jego strukturze i walorach krajobrazowych. Rejon WPN  znajdował się w zasięgu trzech zlodowaceń, które objęły obecne terytorium Polski na kilkaset tysięcy lat. Oczywiście w tym czasie klimat również trzykrotnie się ocieplał, a lodowiec wycofywał. Zabawił się w rzeźbiarza, którego narzędziem była woda, a tworzywem materiał skalny i osady. Niezwykle urozmaicony krajobraz, na którym na przestrzeni 75 km kw. występują wszystkie charakterystyczne elementy krajobrazu polodowcowego – jeziora rynnowe, głazy narzutowe, wzgórza morenowe, czyli owalne pagórki zwane kemami i drumlinami, oraz wały przypominające potężne nasypy kolejowe, zwane ozami. Piękno i niecodzienna koncentracja zjawisk geologicznych i przyrodniczych na tym terenie już w 1922 r. zaowocowały staraniami o utworzenie tu parku narodowego. Inicjatorem objęcia tych terenów ochroną był profesor Adam Wodziczko. Jego działalność doprowadziła w 1932r. do utworzenia dwóch pierwszych rezerwatów przyrody: w Puszczykowie i nad jeziorem Kociołek. W 1957 r. powstał Wielkopolski Park Narodowy.

Początek naszej wycieczki to Muzeum Przyrodnicze, w którym można dowiedzieć się wiele na temat Wielkopolskiego Parku Narodowego oraz obejrzeć wystawy ptaków i motyli. W czasie pobytu w Muzeum Przyrodniczym uczniowie uczestniczyli w ciekawych zajęciach przyrodniczych, podczas których rozwiązywali karty pracy i oglądali film.

Muzeum Przyrodnicze rozmieszczone jest w czterech salach. W placówce można zapoznać się z podstawowymi informacjami o Wielkopolskim Parku Narodowym, pomnikach przyrody i zbiorowiskach leśnych znajdujących się na jego terenie. Ekspozycja ilustrowana jest zdjęciami i plastycznymi modelami. Dalej wystawiono kolekcję skał i minerałów. Jedną z sal poświęcono ptakom, a następną owadom, w tym motylom. Muzeum znajduje się w pałacyku z połowy XX wieku, w siedzibie Wielkopolskiego Parku Narodowego. Siedzibą instytucji jest obszerny, przypominający pałac budynek wzniesiony w czasie II wojny światowej dla Arthura Greisera, gubernatora utworzonego przez III Rzeszę na terenie Wielkopolski Kraju Warty. Na życzenie gubernatora wybudowano tzw. grejserówkę, drogę dojazdową do rezydencji, przecinającą dzisiaj WPN. 

Następnie udaliśmy się na ścieżkę dydaktyczną, która przebiegała wśród najpiękniejszych jezior Wielkopolskiego Parku Narodowego.

Przystanek 1. Jezioro Góreckie uznaje się za najpiękniejsze jezioro Wielkopolskiego Parku Narodowego. Rynna, w której leży, ma kształt rogalika. Taflę urozmaica duża, porośnięta drzewami Wyspa Zamkowa z ruinami zameczku zbudowanego w 1825 r. przez Tytusa Działyńskiego w prezencie ślubnym dla siostry Klaudyny z Działyńskich Potockiej.

Przystanek 2. Żabiak – śródleśne małe owalne jeziorko na terenie OOŚ Sarnie Doły.

Przystanek 3. Jezioro Kociołek – malownicze, należące do najpopularniejszych celów wycieczek jezioro w Wielkopolskim Parku Narodowym. Ma niemal idealnie okrągły kształt, co zawdzięcza ruchowi wirowemu wód pod lodowcem. Mniej więcej 300 m na południe od brzegów jeziora znajduje się zespół dawnego sanatorium w Ludwikowie zbudowany w tzw. stylu szwajcarskim; dzisiaj budynki zatopione w lesie zajmuje szpital pneumonologiczny.

Przystanek 4. Głaz prof. Adama Wodziczki – pamiątkowy głaz usytuowany w miejscu odbycia się uroczystości symbolicznego otwarcia Wielkopolskiego Parku Narodowego.

Przystanek 5. Głaz Władysława Zamoyskiego – pamiątkowy głaz poświęcony inicjatorowi utworzenia Tatrzańskiego Parku Narodowego i fundatora Zakładów Kórnickich. Granitowy kolos wysokości dwa i pół metra i wagi piętnastu ton pochodzi z Suchego Potoku w Tatrach.

Przystanek 6. Studnia Napoleona   - betonowe kręgi przykrywające źródło. Obok stoi stara rozłożysta lipa szerokolistna, jako pomnik przyrody objęta ochroną.

Przystanek 7. Morena Pożegowska – wał polodowcowy, którego kulminacją jest Osowa Góra. Wchodzimy na wieżę widokową, z której rozciąga się widok na WPN i Puszczykówko – miejscowość, do której szlak wyprowadza nas z parku narodowego.

W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się na obiad w Mosinie oraz krótki spacer do muzeum poświęconego życiu i twórczości podróżnika Arkadego Fiedlera.

Pracownia Literacka Arkadego Fiedlera w Puszczykowie.

W 1973 r., jeszcze za jego życia, powstała w domu pisarza Pracownia Literacka „Pod Totemem”. Dzisiaj mieści się tu muzeum literackie pisarza prowadzone przez jego synów Arkadego Radosława i Marka. Muzeum - Pracownia Literacka Arkadego Fiedlera poświęcone jest życiu i twórczości podróżnika. Ekspozycja prezentuje eksponaty przywiezione z wypraw prowadzonych przez podróżnika, a także związane z jego udziałem w II wojnie światowej, a zwłaszcza w Dywizjonie 303.

Do najbardziej atrakcyjnych eksponatów należą maski i rzeźby obrzędowe, trofea ludzkich głów, łuki i dmuchawki, motyle tropikalne, pająki, krokodyle, kajmany, skorpiony, piranie (żywe). Na teren muzeum wprowadza gości kopia Bramy Słońca z Tiahuanaco znad jeziora Titicaca. Przed domem znajduje się drogowskaz wskazujący wszystkie kraje odwiedzone przez pisarza w ciągu całego życia. Strzałki drogowskazu pokazują daty odbytych podróży i odległości, jakie dzieli Puszczykowo od tych miejsc.

Wokół willi-muzeum rozciąga się Ogród Tolerancji, gdzie zobaczyć można kopie rzeźb i budowli z wielu krajów świata. Jest tu 23 razy mniejsza piramida Cheopsa, Sfi nks, głowa Olmeków z Meksyku, posąg z Wyspy Wielkanocnej, Budda z Bamianu w Afganistanie, zniszczony kilkanaście lat temu przez talibów.

Największą atrakcję stanowi wierna kopia okrętu „Santa Maria”. Uroczystego zakończenia jego budowy i symbolicznego wodowania dokonał potomek słynnego podróżnika.

red. i foto Monika Raniś